W imieniu Pani Dziekan Wydziału Mechanicznego, Przewodniczącego Rady Dyscypliny Naukowej Inżynieria Mechaniczna, Pani Promotor pracy i doktorantki zapraszam na publiczną obronę pracy doktorskiej
mgr inż. Magdaleny Wojtków
zatytułowanej
Badania właściwości mechanicznych i strukturalnych połączenia krążek międzykręgowy — płytka graniczna kręgów na podstawie wybranego modelu zwierzęcego
Obrona odbędzie się 11 lutego 2021 (czwartek) o godzinie 10:30 w formie wideokonferencji na platformie Zoom.
Na najbliższym seminarium prelegentem będzie dr Patrick Dieckhoff z Towarzystwa Fraunhofera. Tematem spotkania będzie:
Case Study; Bioeconomy: What’s new in bioeconomy and what’s not? Strategic drivers and research policies around the world. Application examples from biomaterials to biological data.
(Studium przypadku; Biogospodarka: co nowego w biogospodarce, a co nie? Strategiczne czynniki napędzające i polityki badawcze na całym świecie. Przykłady zastosowań od biomateriałów po dane biologiczne)
Dr Patrick Dieckhoff jest Sekretarzem Generalnym ds. Polityki Naukowej w Towarzystwie Fraunhofera Wspierania Badań Stosowanych. Na tym stanowisku koordynuje działalność polityczną Prezesa Towarzystwa prof. Dr. Reimunda Neugebauera.
Jako chemik i mikrobiolog z tytułem doktora jest szczególnie zainteresowany aspektami badań i innowacji, zrównoważonym rozwojem oraz kwestiami społecznymi. Po tym jak kierował biurem Niemieckiej Rady ds. Biogospodarki, Patrick Dieckhoff zawsze był zainteresowany tym, w jaki sposób można wykorzystać potencjał naturalnych zasobów odnawialnych i wiedzę o przyrodzie oraz jak można tworzyć nowe zrównoważone materiały, procesy i produkty.
Dla Patricka Dieckhoffa, byłego dziennikarza, szczególnie ważne są komunikacja oraz stosowanie wyników badań i współpraca międzynarodowa.
Od dziesięcioleci istnieją bliskie więzi między Politechniką Wrocławską a Towarzystwem Fraunhofera. Patrick Dieckhoff nie może się doczekać dalszej intensyfikacji tych relacji.
Seminarium 13 stycznia miało bardzo specjalny charakter. Nastąpiło na nim symboliczne przekazanie kierowania Katedrą profesorowi Mirosławowi Bocianowi. Po raz pierwszy spotkaliśmy się w większym gronie (zachowując obostrzenia sanitarne) obejmującym oprócz Pani Dziekan Wydziału Mechanicznego prof. Celiny Pezowicz i grupy pracowników samodzielnych również szereg osób normalnie wypełniających obowiązki służbowe na miejscu.
Przy okazji mogliśmy wysłuchać podsumowania różnych aktywności prof. Jerzego Kalety przedstawionych przez
JM profesora Arkadiusza Wójsa,
profesora Wacława Kasprzaka,
i autorskiego opisu przedstawionego przez profesora Kaletę.
Profesor Bocian przedstawił wyzwania przed którymi stoimy na początku roku 2021.
Seminarium odbyło się w trybie hybrydowym:
na sali było 20 osób (w tym nasz emerytowany kolega Wiesław Ćmikiewicz i współpracownik naukowy prof. Jerzego Kalety dr Rafał Błotny);
on line gościliśmy między innymi związanych z naszym zespołem Jowitę Olszewską i Karola Baranowskiego; obecni byli nasi doktoranci pracujący poza Politechniką Wrocławską:
Oprócz kwiatów profesor Kaleta otrzymał drobne upominki (książki i pamiątkowy zegar), a profesor Bocian oficjalne, firmowe wizytówki uwzględniające jego nową funkcję Kierownika Katedry.
Zdjęcie tytułowe przedstawia pamiątkowy zegar. Poniżej galeria zdjęć.
Prof. Tadeusiewicz na uroczystości nadania tytułu doktora honoris causa Politechniki Wrocławskiej
Właściwie nie trzeba Pana Profesora specjalnie przedstawiać, ale warto wspomnieć, że od roku 2002 jest Doktorem Honorowym Politechniki Wrocławskiej. W latach 1998–2005 był Rektorem AGH. Szczegółowe informacje można znaleźć na: http://tadeusiewicz.pl/
Specjalizuje się w Biocybernetyce i Inżynierii Biomedycznej oraz Automatyce i Robotyce i Informatyce.
Prof. Tadeusiewicz jest członkiem rzeczywistym PAN, członkiem korespondentem PAU oraz członkiem wielu akademii i stowarzyszeń naukowych z całego świata.
Tematem wystąpienia profesora Ryszarda Tadeusiewicza będzie
Archipelag sztucznej inteligencji
Poniżej streszczenie:
Jak wiadomo, sztuczna inteligencja to dziedzina wiedzy informatycznej, pozwalająca budować programy komputerowe wykonujące takie działania, które — gdy są wykonywane przez człowieka — są oceniane jako działania inteligentne. Spektrum tych działań jest bardzo szerokie, od rozwiązywania różnych łamigłówek, poprzez konfrontację z ludźmi w obszarze strategicznych gier (warcaby, szachy, go), do wspomagania procesów podejmowania decyzji (w biznesie, w medycynie, w badaniach naukowych itp.), inteligentnego wyszukiwania informacji i wielu innych zadań.
Opisując całościowo sztuczną inteligencję często posługujmy się metaforą archipelagu. Taka forma prezentacji wielu metod i technik sztucznej inteligencji jest przyjęta w licznych publikacjach, których lista będzie podana w pełnym tekście referatu w formie wykazu literatury. Uzasadnieniem dla stosowania tej wyspiarskiej metafory jest struktura sztucznej inteligencji, która składa się z szeregu oddzielnych metod, opracowanych do rozwiązywania różnych problemów, przy czym nie ma bezpośredniej drogi od jednej metody do innej — są oddzielone od siebie jak wyspy na morzu. Odróżnia to sztuczną inteligencję od wielu innych dziedzin nauki, które są zwykle wewnętrznie zintegrowane wspólną metodyką (na przykład mechanika czy elektrotechnika). Nawet w obszarze informatyki, w której zanurzona jest problematyka sztucznej inteligencji, są obszary bardziej spójne — na przykład algorytmika, bazy danych czy sieci komputerowe. A sztuczna inteligencja spójna nie jest i mimo prawie 50 lat rozwoju nic nie wskazuje na to, by w niedługim miało czasie dojść do jej scalenia.
W referacie omówione będą niektóre „wyspy” archipelagu sztucznej inteligencji. To będzie główna treść referatu. Opis tych „wysp”, a także charakterystyka aktualnych zastosowań sztucznej inteligencji, pozwoli między innymi odpowiedzieć na często formułowane pytanie, czy rozwój sztucznej inteligencji doprowadzi do tego, że maszyny będą mogły służyć nam jeszcze skuteczniej i sprawniej niż dotychczas — czy też stanie się źródłem zagrożeń.
W najbliższą środę prof. Prof. Dr. Hermes Carvalho przedstawi referat
The challenges of rehabilitating the Hercílio Luz suspension bridge
(Wyzwania związane z renowacją mostu wiszącego Hercílio Luz)
Most wiszący Hercílio Luz (najdłuzszy most wiszący w Brazyli: 340 m), zbudowany w 1926 r., był nieczynny od 1991 r. z powodu wysokiego poziomu korozji i uszkodzeń elementów konstrukcyjnych. Opracowano kompletny projekt renowacji, który obejmował wymianę uszkodzonych elementów i wzmocnienie fundamentów. W tym celu zastosowano konstrukcję pomocniczą do podparcia przęsła centralnego podczas procesu renowacji. Dokładnie zbadano proces przenoszenia obciążenia, w którym obciążenie środkowej części przęsła jest przenoszone z oczka w kierunku konstrukcji pomocniczej. W tym celu wykorzystano zsynchronizowana sekwencja przeciskania, która została opracowana po numerycznej analizie modelu. Wszystkie elementy konstrukcyjne poddano ocenie projektowej i wprowadzono pewne zmiany geometryczne.
Na wykładzie zostanie przedstawiona cała metodologia wypracowana w projekcie renowacji mostu Hercilio Luz, a także etapy aż do zakończenia prac.
Hermes Carvalho otrzymał tytuł licencjacki z inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Federalnym w Minas Gerais. Brazylia, w 2007 r. a tytuł magistra inżyniera na tej samej uczelni w 2010 roku. Doktorat z inżynierii strukturalnej obonił na Uniwersytecie Federalnym w Minas Gerais, Brazylia, w 2015 r. Obecnie jest profesorem na Wydziale Inżynierii Strukturalnej Uniwersytetu Federalnego Minas Gerais.
Badacz w zakresie inżynierii strukturalnej, głównie w zakresie konstrukcji stalowych i kompozytowych, offshore, mostów i mechaniki konstrukcji. Posiada doświadczenie w projektowaniu i wykonawstwie konstrukcji budowlanych i mechanicznych, nauczaniu i badaniach związanych z inżynierią budowlaną. Jest koordynatorem projektów badawczych w VALE, PETROBRAS, CAPES, FAPEMIG, CEMIG/ANEEL, FCT.
Recenzent międzynarodowych czasopism w swojej dziedzinie badań (m.in. International Journal of Fatigue, Engineering Failure Analysis, Journal Performance and Facilities, Structures, Maritime Engineering).
Jest członkiem europejskiego komitetu technicznego ESIS-TC12 — Analiza ryzyka i bezpieczeństwo dużych konstrukcji i komponentów oraz współpracuje z Brazylijskim Stowarzyszeniem Norm Technicznych (ABNT) przy opracowywaniu przepisów technicznych dla konstrukcji.
W najbliższą środek prelegentem na seminarium będzie dr hab. Mariusz Hasiak. Tematem prezentacji będzie:
„Mikrostruktura, relaksacje i właściwości magnetyczne w strukturalnie nieuporządkowanych i uporządkowanych materiałach magnetycznie miękkich”
Prezentacja obejmie osiągnięcia przedstawione w postępowaniu habilitacyjnym. Możemy również oczekiwać uwag na temat dalszych działań Zespołu Badawczego Materiałów Amorficznych.
Najbliższe seminarium organizowane przez katedrę odbędzie się w nieco innej formie niż dotychczas. Organizuje je firma LabSoft Sp. z o.o. z Warszawy będąca dystrybutorem sprzętu laboratoryjnego, a zwłaszcza rozwiązań dla nanotechnologii.
Tematem spotkania będzie prezentacja urządzenia do nanospektroskopii w podczerwieni łączącej mikroskopię sił atomowych (AFM) i spektroskopię w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR).
Takie połączenie pozwala na osiągnięcie rozdzielczości przestrzennej obrazowania w podczerwieni w skali nano, nawet do wartości 8 nm. Dzięki wykorzystaniu przestrajalnego lasera w zakresie podczerwieni, możliwe jest otrzymywanie widm oraz map charakteryzujących rozkład przestrzenny wybranych ugrupowań i oddziaływań chemicznych (np. amidy, wiązania fisforowe, fosfodiestrowe i in.).
Szczegółowy opis metody można znaleźć m.in. w publikacji prof. Alexandre Dazziego i in. pt. Theory of infrared nanospectroscopy by photothermal induced resonance DOI: 10.1063/1.3429214.
Sprzęt będzie prezentowany przez dr Miriam Unger — przedstawicielkę producenta Bruker Nano Surfaces.
Seminarium odbędzie się z wykorzystaniem platformy WebEx. Link do spotkanie prześlemy osobno.
Fatigue reliability design and assessment under uncertainty (Projektowanie i ocena niezawodności zmęczeniowej w warunkach niepewności)
Poniżej krótkie bio Profesora:
Dr Shun-Peng Zhu, profesor inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Elektroniki i Technologii (UESTC) w Chinach. Uzyskał stopień doktora w dyscyplinie inżynieria mechaniczna na UESTC w 2011 r. Został uhonorowany stypendium naukowym Politechniki Mediolańskiej (PIF – PoliMi International Fellowships) w latach 2016–2018 oraz był pracownikiem naukoweym na Uniwersytecie Maryland w Stanach Zjednoczonych w roku 2010.
Wyniki jego badań były publikowane w czasopismach naukowych i redagowanych wydawnictwach. Opublikował ponad 100 recenzowanych rozdziałów w książkach, artykułów w czasopismach naukowych. Podstawową tematyką jego badań badań są: projektowanie niezawodności zmęczeniowej; probabilistyczne modelowanie fizyki uszkodzeń; wielofizyczne modelowanie uszkodzeń i przewidywanie żywotności komponentów/materiałów inżynierskich.
Otrzymał Nagrode za zasługi dla ESIS-TC12 w 2019 roku, Polimi International Fellowship w 2016 roku, II nagrodę National Defense Science and Technology Progress Award od Ministerstwa Przemysłu i Informatyki Chin w 2014 roku, Hiwin Doctoral Dissertation Award in 2012, nagrody za najlepszy artykuł na kilku międzynarodowych konferencjach i nagrody Elsevier dla wybitnych recenzentów.
Jest najczęściej cytowanym chińskim naukowcem Elsevier w dziedzinie bezpieczeństwa, ryzyka, niezawodności i jakości od 2018 r., a także jest gościnnym redaktorem, członkiem rad redakcyjnych kilku międzynarodowych czasopism i serii wydawniczych Springer.
W dniach 13–14.11.2020 odbył się konkurs Hackaton ActInSpace, w którym wzięła udział (wraz z grupą znajomych, w większości reprezentantów zespołu InnSpace) nasza doktorantka Magdalena Łabowska.
Była to pierwsza część konkursu, organizowana na szczeblu krajowym. Niestety ze względów pandemicznych polska edycja zawodów została odwołana. Zespół aplikował do konkursu w Niemczech (Dortmund), gdzie udział odbywał się zdalnie. Zespołowi udało się zdobyć pierwsze miejsce i przejść do drugiego, międzynarodowego etapu.
Konkurs ActInSpace polegał na rozwiązaniu w przeciągu 24 godzin wybranego problemu związanego z technologiami kosmicznymi.
Zespół podjął się tematu polegającego z przetwarzaniem informacji pobieranych przez czujniki samochodów osobowych.
Zaproponowano wykorzystanie czujników samochodowych do zbierania danych na temat: warunków pogodowych, klimatycznych, lokalizacyjnych, a także stanu zanieczyszczenia powietrza w czasie rzeczywistym. Dane te miałyby być wykorzystane wraz z danymi satelitarnymi w przemyśle rolniczym (tzw. precision farming).
Celem projektu było zwiększenie plonów, wyeliminowanie marnotrawstwa żywności (już na etapie upraw), a także ułatwienie pracy rolnikom przez stworzenie specjalnej aplikacji umożliwiającej kontrolowanie upraw oraz, dzięki precyzyjnemu monitoringowi, ograniczenie użycia nawozów (przez podpowiadanie o ich odpowiedniej ilości w zależności od pogody; pozwoli to zmniejszyć skażenia gleby, okolicznych wód, czy wypłukiwanie nawozu przez deszcze).
Projekt również zakładał stworzenie modelu biznesowego, aby udowodnić opłacalność inwestycji.
Obecnie zespół przygotowuje się do finału (etapu międzynarodowego).
Gratulujemy!
[Edit]
Już kilka dni po ogłoszeniu tego sukcesu dowiedzieliśmy się, że zespół którego uczestnikiem była Magdalena Łabowska i Innospace ponownie z powodzeniem wystartował w finale prestiżowego Student Aerospace Challenge.
Problem, który rozwiązywał zespół dotyczył analizy rynku pasażerskich lotów suborbitalnych. Zajęło im to kilka miesięcy, a sam patronat nad projektem objęła Polska Agencja Kosmiczna.
Efekt tych badań doceniło jury, które ponownie doceniło studentów i doktorantów PWr przyznając im jedną z trzech nagród — ArianeGroup Prize.
Dr Patrick Dieckhoff jest Sekretarzem Generalnym ds. Polityki Naukowej w 
Dr Shun-Peng Zhu, profesor inżynierii mechanicznej na Uniwersytecie Elektroniki i Technologii (UESTC) w Chinach. Uzyskał stopień doktora w dyscyplinie inżynieria mechaniczna na UESTC w 2011 r. Został uhonorowany stypendium naukowym Politechniki Mediolańskiej (PIF – PoliMi International Fellowships) w latach 2016–2018 oraz był pracownikiem naukoweym na Uniwersytecie Maryland w Stanach Zjednoczonych w roku 2010.
