DOI to inaczej Digital Object Identifier czyli ujednolicony sposób zapisu „adresów sieciowych” dokumentów cyfrowych. Choć jest to nieprecyzyjne stwierdzenie, gdyż idea DOI jest taka, że jest to identyfikator dokumentu pozwalający znaleźć go w sieci niezależnie od miejsca (adresu sieciowego) gdzie jest złożony.
Dokładna definicja DOI jest taka:

cyfrowy identyfikator dla dowolnego przedmiotu własności intelektualnej, którego zadaniem jest stałe identyfikowanie dowolnych obiektów własności intelektualnej w sieciach cyfrowych w powiązaniu z aktualnymi danymi na jego temat

Najczęściej z identyfikatorów DOI korzystamy w ten sposób, że prosimy jakiś serwis (najpopularniejszy do http://dx.doi.org/) o znalzienie miejsca w który znaleźć można pełen tekst zasobu (nie oznacza to, niestety, że treść dostępna będzie za darmo).
Zamiast korzystania z pełnych DOI można używać również skrótów. Specjalny serwis z długiego DOI (na przykład 10.5277/e-Inf140102, do zasobu można dostać się za pomocą adresu http://dx.doi.org/10.5277/e-Inf140102 skróci go do postaci http://doi.org/wb3 (ale to już nie jest DOI!).

Wspomnieć również należy, że obiekt może mieć kilka różnych fizycznych lokalizacji (czyli kilka różnych adresów sieciowych). System DOI obsługuje również taką sytuację. System pozwala, na przykład, na wskazanie dostępu do zasobu, który jest „najbliżej” (na przykład w tym samym kraju).

Baza DONA przechowuje identyfikatory DOI nadane przez wydawców, a Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, od pewnego już czasu nadaje identyfikatory DOI utworom wydawanym przez nią i dostępnym w sieci.