Jak już się rzekło, kod źródłowy programu w Fortranie może być zapisywany na jeden z trzech sposobów. Najmniej wygodny to format stały (fixed) — wymusza on ścisłe przestrzeganie podziału linii kodu na pola o precyzyjnie określonej zawartości. W formacie „przejściowym” znaki tabulacji używane są do przejścia z jednego pola do następnego. Najwygodniejszy chyba to format swobodny (free) gdzie zasady są bardziej zbliżone do zasad zwykle stosowanych przez inne języki oprogramowania.
| Typ | Znak | Format | Pozycja |
|---|---|---|---|
| Komentarz | ! | wszystkie | gdziekolwiek w linii: tekst po znaku ! traktowany jest jako komentarz |
| Wiersz komentarza | ! | swobodny | na początku linii |
| !, C, * | stały | w kolumnie 1 | |
| tab | w kolumnie 1 | ||
| Linia kontynuacji | & | swobodny | na końcu linii źródłowej |
| dowolny znak za wyjątkiem 0 i odstępu | stały | w kolumnie 6 | |
| dowolna cyfra za wyjątkiem 0 | tab | po pierwszym znaku tabulacji | |
| rozdzielenie instrukcji | ; | wszystkie | pomiędzy poleceniami w jednej linii |
| etykieta | 1 do 5 cyfr dziesiętnych | swobodny | przed poleceniem |
| stały | w kolumnach od 1 do 5 | ||
| tab | przed pierwszym znakiem tabulacji | ||
| tab | w kolumnie 1 | ||
| linia debugowania | D | stały | w kolumnie 1 |
Linie oznaczone znakiem D w kolumnie 1 będą traktowane jako linie kodu w specjalnymn trybie kompilatora zwanym trybem uruchamiania (debug mode), w pozostałych przypadkach będą traktowane jako komentarze.
Kompilator firmy Intel zakłada, że plik o rozszerzeniu .f90 jest plikiem źródłowym w formacie swobodnym (free), natomiast pliki o rozszerzeniu .f, .for, .ftn — są plikami w formacie stałym.
Kompilator Fortran GNU (gfortran) uznaje pliki o rozszerzeniu .f jako pliki w formacie stałym, a pliki o rozszerzeniu .f90 — w formacie swobodnym.
Zachowanie i oczekiwania kompilatora można zmienić podczas uruchomienia kompilatora, za pomocą parametrów.