To właściwie nie jest Politechnika Wrocławska. Ale w zasięgu wzroku, gra Akademickie Radio Luz i stołują się studenci (prowenencji różnej). Wiem, że hamburgery to zło, ale te to smaczne zło. Ostatnio bywam co tydzień.

Politechnika Wrocławska zafundowała sobie flagę. Nie całkiem jest biało-czerwona (bo ta czerwień to z logotypu jest). Cześć biała większą jest. I nie widziałem (ale to o niczym nie świadczy) żadnego dokumentu powołujacego flagę do istnienia. Ciekawe.

Dzieckiem małem będąc (pod opieką Babci) czasami zdawałem pytanie: Babciu, co robisz?
Zazwyczaj dostawałem sensowną odpowiedź, ale czasami — czego nigdy nie byłem w stanie zrozumieć — brzmiała ona tak: Drzwi do lasu.

Chyba później, później udało mi się wydyskutować, że chodziło o coś bezsensownego (ale może to tylko moja, późniejsza interpretacja).

No więc Gmach Główny dorobił się pięknych „drewnianych” drzwi (drewnianych jest w cudzysłowie, bo przez lata miałem drewniane drzwi do pokoju: duże i ciężkie). Te są lekkie i sztuczne. Nie pasują mi.

Pozwoliłem sobie kiedyś na uwagę, że Politechnika Wrocławska​ uczy takiej informatyki z jakiej korzysta i takiego zarządzania jakiego używa. Sprawdza się to w każdej dziedzinie.
Jak to mówią życie jest ciężkie i moczopędne, więc wszystkie drogi prowadzą wiadomo gdzie. A tam… Moi studenci skomentowali to tak Najważniejsze, że dialog został nawiązany.