W wieku 81 lat zmarł Sir Clive Sinclair. Piszę o tym, bo z jego produktami w pewnym okresie mojego życia maiłem kontakt.
Pierwszych z nich był kalkulator Sinclair Cambridge. Kupiłem go z zaoszczędzonego kieszonkowego od kogoś, kto wrócił z Wielkiej Brytanii jeszcze w szkole średniej. Był fantastyczny:
- wyłącznie cztery działania,
- brak pamięci (jedynie możliwość powtórzenia ostatniego działania),
- arytmetyką prowadził w formacie zmiennoprzecinkowym wyświetlając 8 cyfr
- w przypadku gdy liczba większa od jedności nie mieściła się na wyświetlaczu widać było jedynie 8 cyfr (poprzedzonych ewentualnie znakiem) bez kropki dziesiętnej1;
- gdy wynik był mniejszy od jedności — widać było kropkę dziesiętną, ewentualne zera i tyle cyfr ile się zmieściło; gdy żadna cyfra znacząca się nie mieściła — była tylko kropka;
Wynik był pamiętany z ośmioma cyframi znaczącymi (i był wykorzystywany w kolejnych obliczeniach); można go było odzyskać mnożąc lub dzieląc liczbę przez 102 wielokrotnie zliczając te operacje.
- w podręczniku była opisana prosta procedura, która pozwalała w sposób iteracyjny wyliczyć pierwiastek kwadratowy z dowolnej liczby.
Ta umiejętność liczenia pierwiastka kwadratowego zmusiła mnie do zrozumienia użytej metody (Newtona-Raphsona), którą teraz katuję studentów na zajęciach z programowania.
Kolejne „spotkanie” z produktami Sir Clive’a było nieco później i związane było z pojawieniem się malutkiego komputerka ZX-81. Jego cena (może nie zawsze dostępna dla kieszeni zwykłego obywatela PRL), ale mógł stanowić podstawę do budowy kompetencji informatycznych.
Jgo konstrukcja była bardzo prosta: programowany był w języku BASIC; klawiatura byłą — w pewnym sensie — prymitywna: membranowa, jako monitora używany był telewizor podłączony przez gniazdo antenowe, a pamięcią zewnętrzną był zwykły magnetofon kasetowy. Był czas, kiedy stacje radiowe na falach UKF rozpowszechniały programy. Można było do niego podłączyć drukarkę wykorzystującą do druku technologię elektro-iskrową…
Aby zrozumieć jego działanie napisałem w języku Basic disassembler dla kodu procesora Z80.
Następcą komputera ZX-81 był ZX Spectrum. Większy, z lepszą klawiaturą. Politechnika Wrocławska miała ich sporo, i stanowiły podstawę sprzętową do zajęć z informatyki.
Jego popularność byłą tak wielka, że Elwro rozpoczęło produkcję opartego na ZX Spectrum komputera Elwro 800 Junior. Miał być podstawą informatyki w szkołach powszechnych. Podstawą pył procesor U880D (klon Z80) produkowany w NRD.
Później zajął się wymyślaniem pojazdów elektrycznych.
