Urodził się 06.08.1923 r. we Lwowie. W roku 1941 ukończył szkołę średnią we Lwowie. Studia wyższe rozpoczął w okresie okupacji na Politechnice Lwowskiej. Dyplom magistra inżyniera mechanika otrzymał w roku 1947 w Akademii Górniczej w Krakowie. Od 01.07.1946 roku podjął pracę jako pracownik naukowo-dydaktyczny Politechniki Wrocławskiej. W Katedrze Mechaniki Technicznej był młodszym asystentem, starszym asystentem (1947-1950), adiunktem (1950-1952), zastępcą profesora (1952-1957). W roku 1954 uzyskał stopień kandydata nauk, a w 1957 został mianowany docentem. W roku 1962 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Profesorem zwyczajnym został mianowany w 1970 roku.
Specjalizował się w mechanice technicznej ciał stałych i reologii tworzyw konstrukcyjnych. Praca pt. Ciśnienie zredukowane jako parametr wytężenia podaje jedną z pierwszych wytężeniowych hipotez reologicznych w literaturze z tej dziedziny.
Pełnił liczne funkcje: w latach 1952-1968 kierownika Katedry Mechaniki Technicznej, członka Gesellschaft fur Angewandte Mathematik und Mechanik od 1957 r., zastępcy dyrektora Instytutu ds. Nauki, w latach 1968-1975, członka Komitetu PAN Mechaniki i Fizyki Ośrodków Ciągłych 1970-1977, kierownika Zakładu Reologii, członka Komitetu PAN Nauk o Materiałach od 1978 r., I zastępcy dyrektora Instytutu 1970-1975. Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (1958).
Jest autorem i współautorem ponad 100 artykułów w czasopismach krajowych i zagranicznych, autorem lub współautorem książek i skryptów: Mechanika ogólna (z W. Siutą) (1970), Problemy wytężenia i znużenia polimerów jako tworzyw konstrukcyjnych (red. i współautor) (1978), Wytrzymałość materiałów (z M. Zakrzewskim) (1978), Własności reologiczne materiałów – cz. II, praca zbiorowa, Metody doświadczalne mechaniki ciała stałego (red. W. Szczepiński) (1984). Promotor 20 doktoratów.
Przeszedł na emeryturę 01.10.1983 roku.
Zmarł 11.08.2000 roku.