Rudolf Haimann

haimannUrodził się 24.03.1921 r. w Michałkowicach (powiat Katowice). W roku 1937 uzyskał małą maturę i rozpoczął naukę w Liceum Mechanicznym w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Wojna spowodowała, że liceum to ukończył w 1945 roku. W latach 1945-1950 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. Studia ukończył w roku 1950 uzyskując tytuł magistra inżyniera mechanika.

Od roku 1948 pracował w Katedrze Technologii Metali Politechniki Wrocławskiej, pierwotnie jako zastępca asystenta, następnie jako asystent (1949), adiunkt (1954). W roku 1962 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. W roku 1968 został mianowany docentem w Instytucie Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej i Kierownikiem Zakładu Metaloznawstwa w tym Instytucie. Specjalizował się w metaloznawstwie.

Pełnił liczne funkcje na Wydziale i w Uczelni. W latach 1956-1958 był prodziekanem Wydziału Mechanizacji Rolnictwa, 1982-1984 prorektorem ds. współpracy z zagranicą Politechniki Wrocławskiej, w latach 1968-1974 zastępcą dyrektora Instytutu ds. współpracy z przemysłem, od 1975-1981 i od 1984-1987 zastępcą dyrektora Instytutu ds. dydaktyki, w latach 1987-1990 dyrektorem Instytutu Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej.

Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, autorem podręcznika akademickiego, dwóch wydań skryptu: Rudolf Haimann, Metaloznawstwo, promotorem 12 doktoratów.

Przeszedł na emeryturę w roku 1991.

Zmarł 8 maja 1996 roku.