Prof. Maciej Kulisiewicz

Autoreferat

Urodziłem się 23 maja 1946 r. w Zduńskiej-Woli (woj. łódzkie).

W 1964 r. ukończyłem Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Wielkiego w Zduńskiej-Woli uzyskując oceny bardzo dobre z matematyki i fizyki na świadectwie maturalnym.

W październiku 1964 r. podjąłem studia na wydz. Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej. W 1969 roku uzyskałem tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego w specjalności teoria konstrukcji z wynikiem dobrym.

W okresie od 01.11.1969 do 30.11.1972, pracowałem na stanowisku konstruktora w Jelczańskich Zakładach Samochodowych specjalizując się w badaniach i analizie zagadnień dynamiki konstrukcji nośnej pojazdów samochodowych. W okresie tym została powołana przy biurze konstrukcyjnym JZS specjalna kilkuosobowa komórka, przeznaczona do współpracy z Politechniką Wrocławską, w której czynnie uczestniczyłem. Zadaniem jej było wykonywanie wspólnych badań statycznych i dynamicznych rozkładu naprężeń w pojazdach ciężarowych i autobusowych. Liczne analizy eksperymentalne, w których uczestniczyłem, stosowały głównie techniki pomiarów tensometrycznych, zaś badania dynamiczne wykonywane były w laboratorium dynamiki Instytutu Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej Politechniki Wrocławskiej w oparciu o nowoczesną w tym okresie aparaturę firmy PRODERA (Francja). W okresie tym powstało kilka ważnych ekspertyz dla przemysłu, których byłem współautorem. W ekspertyzach tych wykorzystywałem głównie znane techniki obliczeniowe związane z liniowym modelem statyki i dynamiki układów mechanicznych. Doświadczenia, jakie zdobyłem w tym czasie, polegały głównie na postrzeganiu istotnych niezgodności wyników eksperymentalnych z obliczeniami teoretycznymi. Rodziło to istotne problemy, których chęć wyjaśnienia pchnęła mnie na tory związane z poszukiwaniem bardziej dokładnych modeli niż stosowane powszechnie modele liniowe. Pociągało to za sobą potrzeby studiowania zagadnień teoretycznych związanych z modelowaniem i identyfikacją drgań układów nieliniowych, co mogłem swobodnie wykonywać po uwolnieniu się od zagadnień czysto technicznych i podjęciu pracy na Politechnice Wrocławskiej.

W 1973 r. rozpocząłem pracę w Instytucie Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej Politechniki Wrocławskiej na stanowisku starszego asystenta pełniąc funkcję kierownika zespołu technicznego. Pracę naukową rozpocząłem od prób zastosowania nieliniowego modelu Duffinga do oceny własności dynamicznych prostych układów dynamicznych o jednym stopniu swobody. Konkretne rozwiązanie w tej dziedzinie udało mi się opracować wykorzystując metodę bilansu harmonicznych w połączeniu z pomysłem stosowania tzw. kryterium rezonansowego. Wyniki tych rozwiązań zostały opublikowane najpierw w Zeszytach Naukowych Instytutu Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej PWr.(Nr.15, 1974) a następnie, po rozwinięciu metody na przypadek niesymetrycznego modelu Duffinga, – w czasopiśmie anglojęzycznym PAN (Bulletin de L’Academie Polonaise des Sciences, Vol 24, No 7-8, 1976). Następnie, ażeby dało się zastosować tę metodę do układów o wielu stopniach swobody, wpadłem na pomysł pomiaru tzw. częstotliwościowych charakterystyk symulowanych, (to jest charakterystyk w których amplituda siły wymuszającej jest odpowiednio sterowana) dzięki czemu udało się opracować odpowiednią metodę identyfikacji układów dyskretnych o konfiguracji kaskadowej i nieliniowych oddziaływaniach restytucyjnych. Rozwiązanie to zostało przedstawione w obszernym artykule zatytułowanym „Metoda separacji wielowymiarowego zagadnienia parametrycznej identyfikacji obiektów dynamicznych w przypadku nieliniowego dyskretnego modelu o strukturze szeregowej” i opublikowanym w czasopiśmie IPPT PAN Nonlinear Vibration Problems ( 1981,No 20). Rozwiązania te umożliwiły mi na opracowanie pracy doktorskiej.

W dniu 27.11.1975 obroniłem w Instytucie Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej Politechniki Wrocławskiej pracę doktorską p.t. „Ocena Własności Dynamicznych Nieliniowych Układów Mechanicznych o Skończonej Liczbie Stopni Swobody w oparciu o Niesymetryczny Model Duffinga”. W pracy tej przedstawiłem oryginalną koncepcję zastosowania kryterium rezonansowego w identyfikacji układów mechanicznych wprowadzając i wykorzystując w praktyce pojęcie tzw. ”rezonansów symulowanych”.

Po obronie pracy doktorskiej zostałem powołany na stanowisko adiunkta dnia 01.07.1975r.

Rozwiązania przedstawione w pracy doktorskiej były opublikowane także w biuletynach naukowych PAN (1976,1977) oraz czasopiśmie IPPT PAN „Zagadnienia Drgań Nieliniowych” (1981). Zdając sobie sprawę, że opracowane rozwiązania pozwalają na dokładne oszacowanie jedynie nieliniowych oddziaływań czysto restytucyjnych w połączeniu równoległym z liniowym członem dysypatywnym, zająłem się problematyką tłumienia drgań. Jednakże, ponieważ główne trudności w układach nieliniowych polegają na uzyskiwaniu analitycznej postaci ich rozwiązań, wpadłem na kilka oryginalnych pomysłów, które następnie weryfikowałem eksperymentalnie. Jeden z nich polegał na przyjęciu i wykorzystaniu założenia, że dla odkształceń równych zeru muszą znikać wszelkie oddziaływania czysto restytucyjne, przez co jedynie pomiar prędkości i przyspieszenia w wybranych chwilach czasu umożliwia wyznaczanie dowolnie nieliniowej charakterystyki tłumienia („Identification of Non-linearity of Vibrations In Structures Defined by a Dynamic System with a Finie Numer of Degrees of Freedom”, Bull. PAN, Vol.25,No9,1977). Inna zaś koncepcja polegała na wprowadzaniu specjalnie dobranych wymuszeń okresowych w celu uzyskiwania odpowiedzi czysto sinusoidalnych w układach nieliniowych. Ta druga koncepcja, po szerokiej weryfikacji eksperymentalnej, przyniosła istotne pozytywne wyniki i w połączeniu z kryterium rezonansowym umożliwiła na stworzenie oryginalnej metody wyznaczania charakterystyk tłumienia drgań o kształtach praktycznie dowolnie nieliniowych i zawierających zarówno tłumienie wiskotyczne jak i tarcie suche. Rozwiązanie to zostało opublikowane w czasopiśmie międzynarodowym Int. J. Solids and Structure w artykule zatytułowanym „A nonparametric method of identification of vibration damping in non-linear dynamic systems„ (1983) oraz w kilku artykułach krajowych i przedstawione na konferencjach krajowych i zagranicznych. Opracowane rozwiązania stały się podstawą do zbudowania kompletnych metod i algorytmów aplikacyjnych dla których to tworzono równolegle specjalne oprogramowanie zarówno na potrzeby badań naukowych jak i ekspertyz dla firm przemysłowych. Aplikacje z tego zakresu były głównie wdrażane w latach 70-80 na potrzeby laboratoriów badawczych i przemysłowych ( CAMAC- ODRA 1325, CAMAC-SM4 i CAMAC-MERA60). W wyniku tych prac powstało szereg opracowań niepublikowanych i adresowanych do użytkowników systemów. Zostały one także opisane w podręcznikach i skryptach, których byłem współautorem. Opracowane metody zostały wdrożone do optymalizacji między innymi zawieszeń autobusów, żurawi samojezdnych a także wykorzystane w badaniach tłumienia drgań wybranych materiałów i elementów konstrukcyjnych (belki stalowe, mosiężne itp.).

W latach 80-ch, po zdobyciu dodatkowych doświadczeń z pobytu w kilku ośrodkach naukowych w USA i Anglii (1981r.), opracowałem sposób wykorzystania systemu CAMAC-SM4 do automatycznego sterowania wymuszeniami dynamicznymi realizującymi odpowiedzi czysto harmoniczne w układach silnie nieliniowych. Umożliwiło to skonstruowanie praktycznych algorytmów identyfikacji układów nieliniowych. Rozwiązania te zostały opublikowane w czasopismach zagranicznych Modelling Simulation and Control oraz System Analysis Modelling Simulation. Stały się one podstawą do napisania pracy monograficznej p.t.: „Konstrukcja metod identyfikacji dla wybranych struktur nieliniowych modeli dynamicznych układów mechanicznych.” (PWr. 1985). Monografia ta była przedstawiona 24.06.1986 r. jako rozprawa habilitacyjna ( Uchwała Rady Wydziału Mechanicznego P.Wr. o nadaniu stopnia doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie mechaniki technicznej z dnia 24.06.1986 i zatwierdzona przez CKK przy Prezesie Rady Ministrów dnia 23.02.1987r.).

Po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego zostałem powołany na stanowisko docenta w Politechnice Wrocławskiej ( pismo Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22.09.1987). W okresie tym moja praca naukowo-badawcza koncentrowała się na rozwijaniu metod identyfikacji układów silnie nieliniowych w warunkach dowolnie złożonych obciążeń dynamicznych. Do tych celów tworzyłem własne rozwiązania a także podejmowałem próby wykorzystania zaawansowanych metod zagranicznych (głównie metody eksperymentalnej analizy modalnej i związanej z nią profesjonalnej aparatury badawczej: czujniki piezoelektryczne, wielokanałowe analizatory widmowe, młotki udarowe itp.).

W dziedzinie tej udało mi się opracować nowe metody badawcze skuteczne dla wymuszeń okresowych dowolnego kształtu, oparte na specjalnie tworzonych równaniach bilansu energii i bilansu mocy. Równania te, jakkolwiek tworzone i badane głównie na zasadach współautorstwa z dr. hab. inż. Stanisławem Piesiakiem, zostały zainspirowane przeze mnie i weryfikowane eksperymentalnie dla szerokiego rodzaju nieliniowych układów fizycznych przy stosowaniu różnorakich obciążeń dynamicznych zarówno typu ciągłego jak i impulsowego.

W latach 1995 – 1996 wpadłem na pomysł uogólnienia równań bilansu energii i bilansu mocy na przypadek wymuszeń pseudo-okresowych i zastąpienia pomiarów pół pętli zamkniętych pomiarem wartości średnich przebiegów czasowych odpowiednich sygnałów, co przedstawiłem w artykule zagranicznym „Some Experimental Study and Modification Procedure for Markedly Nonlinear Dynamic Systems”(SAMS,1996,Vol. 22). Moja koncepcja umożliwiła rozszerzenie tej metody na przypadki wymuszeń losowych zarówno typu ciągłego jak i losowej serii impulsów. Metody te zostały przedstawione w wielu publikacjach krajowych, w książce: „Metodologia Modelowania i identyfikacji mechanicznych układów dynamicznych” Oficyna Wydawnicza PWr. (1994) oraz 7-u artykułach opublikowanych w czasopismach zagranicznych: J.Vibration and Control, Syst.Anal. Model. Simul., J. Sound & Vibration. Odpowiednie algorytmy aplikacyjne do tych metod były rozwijane pod moim kierunkiem głównie w ramach dwu grantów KBN, których tematy były następujące:

1. Metodyka identyfikacji własności dynamicznych układów silnie nieliniowych o złożonej konfiguracji w arbitralnych warunkach wymuszenia (1994-1996),

2. Układy mechaniczne i materiały poddane losowym obciążeniom impulsowym – rozwój metod dynamiki stochastycznej, identyfikacji układów oraz badań materiałów (1.07.1997 – 30.06.2000).

Prace naukowe realizowane w ramach tych tematów umożliwiły na realizację kilkunastu prac dyplomowych a także na obronę dwóch prac doktorskich (obronionych w 2003 roku), których byłem promotorem. W tymże roku zająłem się także problematyką dynamiki udarowej współpracując z Wyższą Szkołą Oficerską Wojsk Zmechanizowanych im.Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu oraz z Wojskowym Instytutem Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku. Moje koncepcje prac w tym zakresie polegają na zbadaniu możliwości stosowania specjalnie dobranych tzw. dynamicznych modeli zdegenerowanych do opisu i analizy procesów przebijania materiałów stosowanych na osłony balistyczne. Rezultaty prac w tym zakresie zostały przedstawione na trzech konferencjach naukowych zaś oryginalne wyniki zostały w lutym 2004 roku przedstawione i obronione w postaci kolejnej pracy doktorskiej, której byłem promotorem. Prace w zakresie dynamiki udarowej i balistycznej są kontynuowane w ramach pracy badawczej „Wpływ pocisków broni strzeleckiej na zachowanie się konstrukcji wielowarstwowej” realizowanej w ramach współpracy z WSO we Wrocławiu. Ich znaczenie naukowe polega na szerokim wykorzystywaniu nie stosowanych dotychczas dynamicznych modeli zdegenerowanych w analizie procesów przebijania materiałów.

W sumie do dnia dzisiejszego opracowałem samodzielnie lub na zasadzie współautorstwa 139 prac naukowo-badawczych w tym:

• 76 prac niepublikowanych (ekspertyzy, raporty),

• 63 prac opublikowanych ( w tym: 2 skrypty, 3 książki, 1 monografia, 10 artykułów zagranicznych).

Jako docent, a następnie profesor nadzwyczajny P.Wr. (od 1.04.1993), pełniłem lub pełnię liczne funkcje w tym:

– kierownika zespołu badawczego „Dynamika Stosowana” (1993 – 1996),

– kierownika zespołu dydaktycznego „Mechanika” (1993–1996 ,!996–1999),

– kierownika Instytutowej Komisji Wyborczej ( od 1990 roku),

– zastępcy redaktora naczelnego anglojęzycznego czasopisma naukowego

„Studia geotechnica et machanica” (od 16.04.1991),

– członka Komisji Hospitacyjnej przy Radzie Naukowej Wydz. Mechanicznego P.Wr. (od 2002 roku),

– członka Komisji Budownictwa i Mechaniki Oddziału PAN we Wrocławiu (2003-2006),

• kierownika zakładu „Mechanika Układów Dyskretnych” (od 1.11.2002),

• członka Komisji Rady Wydziału d.s. Przewodów Doktorskich w dyscyplinie „Mechanika”,

• członka sekcji „Dynamika Układów” Komitetu Mechaniki PAN w kadencji 2003-2006.

Dwaj pracownicy zakładu, którym kieruję posiadają aktualnie tytuły doktora habilitowanego.

Od wielu lat biorę aktywny udział w konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych pełniąc między innymi funkcje przewodniczenia sesji ( IV Konferencja „Układy Dynamiczne Teoria i Zastosowania „ Łódź 1997”), w komisji oceniającej sesje plakatowe (VI Konferencja „Metody Doświadczalne w Budowie i Eksploatacji Maszyn „ Kudowa 2003), w komitecie organizacyjny („Second Bohemian-Saxon-Silesian Mechanics-Colloquium”, Wrocław 2003).

Recenzowałem wiele artykułów na konferencje krajowe a także do czasopism: Studia Geotechnica et Mechanica oraz Archiwum Budowy Maszyn. Byłem recenzentem jednej pracy doktorskiej oraz aktualnie złożyłem recenzję drugiej pracy doktorskiej przewidzianej do obrony w pierwszych miesiącach 2006 roku.

W działalności dydaktycznej prowadziłem zajęcia na Wydz. Mechanicznym P.Wr. a także na Wydz. Mechaniczno-Energetycznym i Wydz. Podstawowych Problemów Techniki. Są to głównie wykłady z mechaniki dla kierunku Automatyka i Robotyka oraz kierunku Mechanika i Budowa Maszyn. Dla indywidualnego toku studiów ITS prowadziłem przez szereg lat wykłady z drgań. W sumie opracowałem ponad 10 programów przedmiotów wykładanych na tych kierunkach a dotyczących mechaniki i drgań układów mechanicznych. Dla celów dydaktycznych opracowałem dwa skrypty (1975, 1984 (10% udziału)) oraz książkę „Dynamika układów mechanicznych w zadaniach technicznych, część I. Podstawy Kinematyki” (Oficyna Wyd. P.Wr. 2002)-(50% udziału). Ponadto w ramach anglojęzycznego przedmiotu „Testing of elements and assemblies” opracowałem ćwiczenie laboratoryjne w języku angielskim na temat analizy modalnej, które trzykrotnie prowadziłem dla grupy niemieckiej i polskiej.

Za działalność naukową i dydaktyczną otrzymałem liczne nagrody Rektora, Dziekana i Dyrektora Instytutu a także dwie nagrody w ogólnopolskich konkursach organizowanych

przez PTMTS. W roku 1988 otrzymałem Złotą Odznakę P.Wr., zaś w 1995r – Złoty Krzyż Zasługi.

WYKAZ OSIĄGNIĘĆ W PRACY NAUKOWO – BADAWCZEJ

Rozprawa doktorska: „Ocena własności dynamicznych nieliniowych układów mechanicznych o skończonej liczbie stopni swobody w oparciu o niesymetryczny model Duffinga”, (31.05.1975).

Praca habilitacyjna: „Konstrukcja metod identyfikacji dla wybranych struktur nieliniowych modeli dynamicznych układów mechanicznych” (24.06.1986)

PRACE WYKONANE PRZED UZYSKANIEM STOPNIA DOKTORA HABILITOWANEGO

Oryginalne opublikowane naukowe prace twórcze.

Artykuły zagraniczne:

1.1. Kulisiewicz M., A nonparametric method of identification of vibration damping in non-linear dynamic systems., Int. J. Solids Structure ,1983, vol.19, No7 ( s. 601-609),

Artykuły krajowe:

1.2. Kulisiewicz M., Wstępna ocena nieliniowości drgań konstrukcji o jednym stopniu swobody .Pr. Nauk. Inst. Mater. PWr 1974 nr 15 , Ser.: Stud. Mater.. Nr 10 (s. 43-55) ,

1.3. Kulisiewicz M., Metoda identyfikacji dynamicznej prostych układów mechanicznych o jednym stopniu swobody słabo nieliniowych. Pr. Nauk. Ins. Mater.PWr 1974 nr 15, Ser.: Stud. Mater. Nr 10 (s. 23-42),

1.4. Kulisiewicz M., Estimating the dynamic properties of mechanical structures, based on the asymmetric Duffing model. Bull. Acad. Pol. Sc. Ser. Tech. 1976 vol.24 nr 7/8 (s. 357-364),

1.5. Kulisiewicz M., Identification of non-linearity of vibration in structures defined by a dynamic system with a finite number of degrees of freedom. Bull. Acad. Pol. Sc. Ser. Tech. 1977 vol. 25 nr 5 (s. 385-390),

1.6. Kulisiewicz M., Identyfikacja charakterystyki tłumienia opony samochodowej metodą rezonansu fazowego. Rozwój Naukowych Podstaw Budowy Pojazdów Samochodowych, Ossolineum 1978 (s 139-152),

1.7. Kulisiewicz M., Experimental identification of damping characteristics in nonlinear dynamic systems., Studia Geot. 1979, vol. 1, nr 3 /4 (s.101-117),

1.8. Kulisiewicz M., Identification method for the dynamic properties of mechanical structures on the basis of the Duffing non-symmetrical model., Nonlinear Vibr. Probl. ,1981 (20) , (s. 203-245),

1.9. Kulisiewicz M., Metoda separacji wielowymiarowego zagadnienia parametrycznej identyfikacji obiektów dynamicznych w przypadku nieliniowego dyskretnego modelu o strukturze szeregowej., Nonlinear Vibr. Probl. 1981(20) (s. 247-282),

  

PRACE WYKONANE PO UZYSKANIU STOPNIA DOKTORA HABILITOWANEGO

Oryginalne opublikowane naukowe prace twórcze.

Artykuły zagraniczne:

1.1. Kulisiewicz M., An identification technique of a nonparallel spring-damper configuration system with some nonlinear elements. ,Modelling, Simulation & Control,B, AMSE Press, 1986 vol.7, No 1 (s. 41-52),

1.2. Kulisiewicz M. , An experimental technique of testing the parallel spring-damper configuration of the dynamic mechanical systems with a single degree of freedom,,Modelling, Simulation & Control,B,AMSE Press,1987, vol.11,No1 (s.15-28),

1.3. Kulisiewicz M., Saladra W. , CAMAC-SM4 computer system in excitating of harmonic vibrations in nonlinear dynamic systems., Syst. Anal. Model. Simul.,1988,vol 5,nr1 (s.81-84), (80%: idea i rozwiązanie, (oprogramowanie – współautor).).

1.4. Kulisiewicz M., Piesiak St. , Some concepts of modelling procedures for mechanical nonlinear dynamic systems., Syst. Anal. Model. Simul., 1994, vol.14, Gordon & Breach Sc. Pub., USA (s. 149-160) (50%: opracowanie koncepcji rozwiązania, weryfikacja układu zdegenerowanego).).

1.5. Kulisiewicz M., Some experimental study and modification of modelling procedure for markedly nonlinear dynamic systems., Syst.Anal. Model. Simul. ,1996, vol.22, No 2, (s.121-131),

1.6. Kulisiewicz M., Iwankiewicz R., Piesiak St. , An identification technique for non-linear dynamical systems under stochastic excitations. J. Sound & Vibration, 1997, vol. 200, No1 (s.31-40) (60%: wyprowadzenie równań bilansu energii dla stacjonarnych wymuszeń losowych, przeprowadzenie badań, wnioski.).

1.7. Kulisiewicz M., Identification of nonlinear models of vibration damping of dynamic mechanical system subjected to random series of impulses. , Syst. Anal. Model. Simul., 1999, vol. 36, (s. 49-62) ,

1.8. Kulisiewicz M., Piesiak St., Bocian M. , Identification of nonlinear damping using energy balance method with random pulse excitation. , J. Vibration & Control , 2001, vol.7, (s.699-710), (60%: opracowanie rozszerzenia metody na układy o dużej liczbie stopni swobody, wykonanie badań symulacyjnych, opracowanie wniosków.).

1.9. Kulisiewicz M., Piesiak St., Wajda M., Identification of nonlinear dynamical systems under random impulse excitations. ,Syst. Anal. Model. Simul., 2003, vol. 43, No.3 (s.313-320) (60%: rozszerzenie metody na układy z nieliniową charakterystyką restytucyjną i członem mieszanym, analiza wyników badań, wnioski.).

 

Artykuły krajowe:

1.10. Kulisiewicz M. , An identification technique of vibration damping in multidegree-of-freedom (MDOF) nonlinear dynamic systems. , Zagadnienia Drgań Nieliniowych, 1989(23) (s. 213-228)

1.11. Kulisiewicz M., Piesiak St. , Some analytical formulas to get the response of typical dynamic systems for arbitrary excitations., Studia Geotechnica et Mechanica , 1991, vol.13, nr 1 /2 (s.3-19), (50%: wyprowadzenie formuł w oparciu o zapis macierzowy, propozycje układów przykładowych w APPENDIX – ach.).

1.12. Kulisiewicz M., Piesiak St. , Application of the hysteresis loop in identification process of nonlinear dynamic systems., Machine Dynamics Problems, 1994, vol.9, (s.59-70), (50%: zastosowanie pętli histerezy do identyfikacji układu liniowego z elementem Reid’a.).

1.13. Kulisiewicz M., Piesiak St. , Szkic problematyki identyfikacji mechanicznych układów dynamicznych w aspekcie zastosowań modeli nieliniowych. , Prace Naukowe Inst. Mater. i Mech. Techn. PWr 1995, Nr 55, (s. 29-38), (40%: opracowanie koncepcyjne artykułu zbiorczego, treści i najistotniejszych problemów.).

1.14. Kulisiewicz M., Identification of damping in a strongly non-linear dynamical system under random intermittent excitations. , Studia Geotechnica et Mechanica , 1996, vol. 18, nr 3 /4 (s.67-82),

1.15. Kulisiewicz M. , Piesiak St. , Identyfikacja elementów sprężysto-tłumiących układów mechanicznych z zastosowaniem modeli nieliniowych. , Problemy Maszyn Roboczych, 1997, vol.9, z. 9, (s.65-85), (50%: opracowanie algorytmów i procedury stosowania.).

1.16. Kulisiewicz M., Bocian M. , Dynamical method of determining clearance width in systems with freely nonlinear vibration damping characteristic., Studia Geotechnica et Mechanica , 1999, vol. 21, nr. 1 /2 (s.35-47), (50%: wstęp i opracowanie koncepcji rozwiązania, analiza wyników z badań symulacyjnych.).

1.17. Bocian M., Kulisiewicz M, Piesiak St., Energetyczny algorytm identyfikacji symulowanego komputerowo układu zdegenerowanego z tarciem suchym,. SYSTEMS ,Journal of Transdisciplinary Systems Science, Vol.7, Special issue number 1, 2002, Oficyna Wyd. PWr. (s.47-53), (33%: wprowadzenie, koncepcja pracy, opracowanie układu do badań symulacyjnych.).

1.18. Kulisiewicz M., Piesiak St., Identyfikacja układu dwumasowego z elementami zdegenerowanymi przy dowolnych wymuszeniach dynamicznych. Górnictwo Odkrywkowe nr 2-3/2003 (s.154-156), (40%: opracowanie metody dla układu dwumasowego.).

1.19. Jamroziak K., Kulisiewicz M., Piesiak St., Wajda M. , Model zdegenerowany w opisie procesu przebicia elementów maszynowych poddanych obciążeniom udarowym., Problemy Maszyn Roboczych, 2003, z. 22, (s.25-36), (25%: opracowanie koncepcji modelu procesu przebicia i ustalenie programu badań.).

1.20. Bocian M, Kulisiewicz M, Piesiak St., Badania komputerowe pewnego układu zdegenerowanego w aspekcie zastosowań metody bilansu energii i mocy dla złożonych wymuszeń harmonicznych, Journal of Transdisciplinary Systems Science „SYSTEMS”, Vol 9, 2004, (pp.120-127), (33%: opracowanie programu badań i stosowanych wymuszeń dynamicznych.).

1.21. Bocian M., Kulisiewicz M, Piesiak St. , Symulacja komputerowa w procesie wyznaczania parametrów pewnego dwumasowego układu zdegenerowanego, Journal of Transdisciplinary Systems Science „SYSTEMS” , Vol 9, 2004, (pp 128-135) (33%: opracowanie koncepcji pracy, wybór układu do badań testowych.).

1.22. Jambroziak K., Kulisiewicz M., Piesiak St.,: Analiza procesu przebicia elementów mechanicznych z wykorzystaniem wybranych modeli niesprężystych, Problemy Maszyn Roboczych 2004, Zeszyt 23 (s.69-78), (50%: wyprowadzenie kryteriów optymalizacji projektowania osłon w procesie przebijania w oparciu o własny model zdegenerowany, opracowanie wstępu i analiza wyników.).

 

 

Podręczniki, skrypty:

2.1. Kulisiewicz M., Piesiak St., Metodologia modelowania i identyfikacji mechanicznych układów dynamicznych., Oficyna Wyd. PWr. 1994 (s. 346), (60%: opracowanie całokształtu i zawartości książki, autorstwo rozdz. 2 i rozdz.3, rozdz. 4 (40%).).

2.2. Kulisiewicz M., Piesiak St., Dynamika układów mechanicznych w zadaniach technicznych. (Część I – Podstawy kinematyki), Oficyna Wyd. PWr. 2002 (s. 124). (50%: opracowanie koncepcji książki, opis fragmentów teoretycznych w 90%, przykłady zadań współ-autorskie.).

2.3. Kulisiewicz M., Modeling and identification of nonlinear mechanical systems under dynamic complex loads, Oficyna Wyd. PWr. 2005,(s.189).