Urodził się 13.06.1923 roku we Lwowie. W roku 1942 ukończył szkołę średnią i rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Studia ukończył w Akademii Górniczej w Krakowie, uzyskując tytuł inżyniera mechanika w 1947 roku. Pracę w Politechnice Wrocławskiej podjął 01.07.1946 roku jako asystent na Wydziale Mechaniczno-Elektrotechnicznym, początkowo w Katedrze Elementów Maszyn, następnie Laboratorium Wytrzymałościowym i Instytucie Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej. W roku 1954 został kandydatem nauk, w latach 1953-1959 był zastępcą profesora, docentem w latach 1959-1962. W roku 1962 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Profesorem zwyczajnym został mianowany w roku 1969.

Specjalizował się w wytrzymałości materiałów. Zajmował się fizykalnymi aspektami wytrzymałości materiałów i problemami dekohezji – twórca hipotez Zakrzewskiego (hipoteza złomu kruchego).

Pełnił liczne funkcje. W latach 1951-1953 był kierownikiem Laboratorium Wytrzymałościowego, kierownikiem Katedry Metaloznawstwa w latach 1964-1968, dyrektorem Instytutu Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej w latach 1963-1971 i 1981-1984, dziekanem Wydziału Mechanizacji Rolnictwa w latach 1956- 1958, dziekanem Wydziału Mechanicznego w latach 1958-1964, rzecznikiem dyscyplinarnym Uczelni w latach 1958-1970, kierownikiem Zakładu Wytrzymałości w latach 1972-1975, członkiem Zespołu Dydaktyczno-Naukowego MECHANIKA przy Ministerstwie Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki w latach 1961-1983, przewodniczącym Związku Nauczycielstwa Polskiego przy PWr w latach 1955-l956, członek PTMTS, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i innych. Pod Jego kierownictwem i z Jego inicjatywy opracowano na początku lat sześćdziesiątych projekt przebudowy Wydziału Mechanicznego (organizacja instytutowa), jako Dziekan Wydziału kierował jego wdrożeniem.

Jest autorem ponad 70 publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych, 5 opracowań książkowych, licznych patentów użytkowych, promotor 13 doktoratów. Przeszedł na emeryturę 01.10.1984 roku.

Zmarł 19 stycznia 1996 roku.