Urodził się 16.04.1931 roku w Bielsku-Białej. W latach 1951-1956 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. W roku 1956 uzyskał tytuł magistra inżyniera mechanika. W tym samym roku rozpoczął aspiranturę w Katedrze Mechaniki Technicznej. W roku 1961 uzyskał stopień doktora nauk technicznych, stopień naukowy docenta nadała mu Rada Wydziału Mechanicznego w roku 1965. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 1968 roku; w 1994 roku zakończył pracę w Politechnice Wrocławskiej. Specjalizował się w mechanice ciał stałych. Zajmował się problemami zmęczenia materiałów, ze szczególnym uwzględnieniem obciążeń biharmonicznych.
Pełnił liczne funkcje w Instytucie i na Uczelni. Od 1963 roku był kierownikiem Zakładu Zmęczenia Materiałów, w latach 1975-1976 kierownikiem Zakładu Zmęczenia Metali, w 1976 roku kierownikiem Centralnego Laboratorium Wytrzymałości Materiałów. W okresie 10.03.1969 – 01.12.1980 roku był rektorem Politechniki Wrocławskiej. Jest autorem i współautorem ponad 30 publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych, promotorem 10 doktoratów.
Kierował pracami przygotowującymi reformę strukturalną uczelni, następnie jako rektor kierował jej przeprowadzeniem. Doprowadził do znacznej rozbudowy uczelni, przyczynił się do jej związania z ośrodkami naukowymi Francji i Stanów Zjednoczonych, a także reformy procesu dydaktycznego, badań i kształcenia kadr.
Zmarł 17.07.2001 roku.